Friday, June 22, 2012

പരിണാമം…



ഒരു നിലാനാളമായ്
നിന്റെ രാപ്പുതപ്പിന്നുള്ളിലേയ്ക്ക്
അരിച്ചിറങ്ങിയ എന്നെ
ഒരു സൂര്യനായ് തിളപ്പിച്ച്
ഉരുക്കിയുണർത്തിയത്
എങ്ങനെയാണ് നീ???

ചുണ്ടിലെ ചുട്ടുപഴുത്ത
കനൽക്കട്ടകൾ കൊണ്ട്
മൌനത്തിന്റെ ചുവന്ന മുല്ലപ്പൂക്കളിൽ
പതിയേ തഴുകുമ്പോളോ?

എന്നെ ചേർത്ത് ഒതുക്കിപ്പിടിച്ച്
താളവേഗങ്ങൾ ഇരട്ടിച്ചു പോയ
മാറത്തെ
പെരുമ്പറക്കമ്പനങ്ങൾ കൊണ്ടോ.?

ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഗ്രീഷ്മസൂചികൾ
ആഴ്ന്നിറങ്ങി വെന്ത
നിന്റെ മരുമണലിൽ
ഞാൻ മഴയായ് വീഴവേ
നീരാവിയായ് ഉയർന്ന
ഉഷ്ണനിശ്വാസങ്ങൾ കൊണ്ടോ?

പകത്തെടുക്കാനാകാതെ
തമ്മിൽ പുണർന്ന വിയർപ്പിന്റെ
നെറുകയിൽ മിന്നിയ
നക്ഷത്രങ്ങൾ കൊണ്ടോ?

പറയൂ.
ഒരു ഹിമശിലയായ് ഞാൻ
ആറിയുറയും മുന്നേ
എന്റെ പ്രണയമേ
ഒരു രാത്രിയുടെ
രണ്ടറ്റങ്ങളിൽ
നീ എങ്ങനെയാണ്
ഇത്രയും വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ
തുന്നിപ്പിടിപ്പിക്കുന്നത്???

No comments:

Post a Comment